Takel
Amsterdam-Zuid
19, 20 en 21 juni 1998
Takel was de naam van de tentoonstelling waarbij de kunstwerken aan de takelbalken hingen.
24 kunstenaars hebben speciaal voor de takelbalk een nieuw beeld gemaakt.
Stukje tekst uit het boekje
"Iedere morgen als ik mijn ogen open en de nieuwe dag in wil kijken, zie ik een grote haak aan een balk. Deze haak vraagt gewoonweg om er iets aan op te hangen. Omdat ik normaal gesproken niet direct de neiging heb om een elastiek om mijn voeten te binden en daaraan naar beneden te springen, blijft het oog van de haak leeg. Dit doet natuurlijk pijn aan het hart, die balk zit daar niet voor niks, en die ene verhuizing in de 30 jaar, waarbij hij nog eens te pas komt, zet ook geen zode aan de dijk. Of liever aan de balk. Dit roept dus om actie. De balk moet zijn functie weer terug krijgen. Er moet iets gedragen worden. De oplossing lag voor de hand. In deze stad zitten duizenden kunstenaars te springen, weliswaar zonder elastiekje, naar mogelijkheden om hun werk te laten zien.
Maar ondanks het feit dat er zoveel kunstenaars zijn, is het gat tussen kunstminnaars en kunsthaters nog steeds gapend groot. Dit is vooral te wijten aan onbegrip. Immers onbekend maakt onbemind. Stichting Op Visite biedt nu juist de mogelijkheid om hier een eind aan te maken. Wij brengen kunst bij de mensen thuis. Aan huis eigenlijk, aangezien het plan daaruit bestaat dat een groot aantal kunstenaars wordt uitgenodigd om een tentoonstelling te maken door hun kunstwerken aan de takelbalken te hangen. Het spreekt natuurlijk voor zich dat dit zo wordt uitgevoerd dat er noch aan de huizen, noch aan de bezoekers van de tentoonstelling schade kan worden veroorzaakt.
Zoals gezegd, is het voor kunstenaars altijd interessant om hun werk te laten zien. Deze keer is het echter extra leuk, omdat het hun de kans geeft om het werk op een bijzondere manier te presenteren. Waarom zou een schilderij per se aan de muur moeten hangen, waarom niet aan een touw, net boven de stoep? Iets wat iedere kunstenaar zich behoort af te vragen. Maar er zullen niet alleen schilders van de partij zijn. Want ook een beeldhouwer heeft wel eens genoeg van een sokkel. Kortom, er zijn legio mogelijkheden te bedenken, en uit te voeren.
Behalve voor de makers van de werken, is het voor de bewoners van de straat ook interessant om aan dit project mee te doen. De Kunstenaars zullen namelijk tijdens de duur van de tentoonstelling ter plekke aanwezig en dus aanspreekbaar zijn. Hiermee hopen wij een gesprek op gang te brengen dat wat dieper zal gaan dat het gebruikelijke ‘Mmm’. Kunst blijft voor veel mensen toch een ver-van-mijn-bed-show. Met deze vanuit-mijn-bed-te bekijken-show hopen wij de interesse voor kunst bij de buurtbewoners te stimuleren. Maar ook de interesse in buurvrouw en buurman. Ik zie ineens nieuwe perspectieve met de over-buurjongen met die mooie auto die ik steeds maar niet durf aan te spreken."
Takel
Amsterdam-Zuid
19, 20 en 21 juni 1998
Takel was de naam van de tentoonstelling waarbij de kunstwerken aan de takelbalken hingen.
24 kunstenaars hebben speciaal voor de takelbalk een nieuw beeld gemaakt.
Stukje tekst uit het boekje
"Iedere morgen als ik mijn ogen open en de nieuwe dag in wil kijken, zie ik een grote haak aan een balk. Deze haak vraagt gewoonweg om er iets aan op te hangen. Omdat ik normaal gesproken niet direct de neiging heb om een elastiek om mijn voeten te binden en daaraan naar beneden te springen, blijft het oog van de haak leeg. Dit doet natuurlijk pijn aan het hart, die balk zit daar niet voor niks, en die ene verhuizing in de 30 jaar, waarbij hij nog eens te pas komt, zet ook geen zode aan de dijk. Of liever aan de balk. Dit roept dus om actie. De balk moet zijn functie weer terug krijgen. Er moet iets gedragen worden. De oplossing lag voor de hand. In deze stad zitten duizenden kunstenaars te springen, weliswaar zonder elastiekje, naar mogelijkheden om hun werk te laten zien.
Maar ondanks het feit dat er zoveel kunstenaars zijn, is het gat tussen kunstminnaars en kunsthaters nog steeds gapend groot. Dit is vooral te wijten aan onbegrip. Immers onbekend maakt onbemind. Stichting Op Visite biedt nu juist de mogelijkheid om hier een eind aan te maken. Wij brengen kunst bij de mensen thuis. Aan huis eigenlijk, aangezien het plan daaruit bestaat dat een groot aantal kunstenaars wordt uitgenodigd om een tentoonstelling te maken door hun kunstwerken aan de takelbalken te hangen. Het spreekt natuurlijk voor zich dat dit zo wordt uitgevoerd dat er noch aan de huizen, noch aan de bezoekers van de tentoonstelling schade kan worden veroorzaakt.
Zoals gezegd, is het voor kunstenaars altijd interessant om hun werk te laten zien. Deze keer is het echter extra leuk, omdat het hun de kans geeft om het werk op een bijzondere manier te presenteren. Waarom zou een schilderij per se aan de muur moeten hangen, waarom niet aan een touw, net boven de stoep? Iets wat iedere kunstenaar zich behoort af te vragen. Maar er zullen niet alleen schilders van de partij zijn. Want ook een beeldhouwer heeft wel eens genoeg van een sokkel. Kortom, er zijn legio mogelijkheden te bedenken, en uit te voeren.
Behalve voor de makers van de werken, is het voor de bewoners van de straat ook interessant om aan dit project mee te doen. De Kunstenaars zullen namelijk tijdens de duur van de tentoonstelling ter plekke aanwezig en dus aanspreekbaar zijn. Hiermee hopen wij een gesprek op gang te brengen dat wat dieper zal gaan dat het gebruikelijke ‘Mmm’. Kunst blijft voor veel mensen toch een ver-van-mijn-bed-show. Met deze vanuit-mijn-bed-te bekijken-show hopen wij de interesse voor kunst bij de buurtbewoners te stimuleren. Maar ook de interesse in buurvrouw en buurman. Ik zie ineens nieuwe perspectieve met de over-buurjongen met die mooie auto die ik steeds maar niet durf aan te spreken."