Toen we aan het Duizenden Kleurrijke Kusjes project begonnen wist ik dat het een goed project zou worden. Maar het overtreft mijn verwachtingen. Het is zo vrolijk (hilarisch) en het is zo ontroerend (soms valt er een traan) om met elkaar kusjes te maken. Dat maakt het een enorm troostrijk project. Het geluid van de workshop is ook zo fijn. Het hoge giechel gehalte en de spanning van iets nieuws doen (lekker druk met elkaar kletsen) is heerlijk om te horen.
Waarschijnlijk is het project voor Leon en mij het allermooist. Wij maken iedereen mee, horen alle verhalen, zien de reacties en lezen elke keer opnieuw de mooie boodschappen die de makers in de steel schrijven. Door de kus krijgt de boodschap in de steel een extra liefdevolle betekenis.
Als we de kusjes mee naar huis nemen om te glazuren, lezen we de teksten en glazuren we de kus in de gekozen kleur van de maker. Als we de oven voorzichtig vol leggen met de kusjes zien we weer de mooie regels. Bij elke herlezing komen ook de herinnering aan de kusjesmakers weer boven. Dat maakt het om met de kusjes bezig zijn echt tot een bijzonder feest.
